اقدام کمیسیون فرهنگی شورای شهر تبریز برای شیخ حسین قدوسی؛ تجلیل یا دلجویی؟

به گزارش پایگاه خبری تبریز جوان “شیخ حسین قدوسی” را تقریبا سه نسل دانش آموزی و فرهنگی تبریز و آذربایجانی می شناسند، روحانی بی حاشیه، موقر و آرامی که تقریبا در طول ۴۰ سال گذشته، عمده فعالیتش در حوزه فرهنگی، آموزشی، تربیتی و پرورشی، نوجوانان و جوانان تبریز متمرکز بوده است و با کم ترین و حداقلی ترین امکانات، بیشترین بهره وری و اثربخشی رشدی را در بین نسل های متعدد این شهر برجای گذاشته است.

حجه الاسلام قدوسی را اگر، تنها معلم تربیتی و پرورشی تبریز در بعد از انقلاب بنامیم، سخنی به گزاف نگفته ایم و این را البته بسیاری از فعالان فرهنگی و آموزشی تبریز و استان اذعان دارند، مردی که با سبک و شیوه های منحصر به فردش، نقش ویژه ای در تربیت بسیاری از چهره های فرهنگی و موفق امروز تبریز داشته است.

اما در این مقال قصد پرداختن به بدیهیات مربوط به سوابق فرهنگی این روحانی دوست داشتنی تبریز را نداریم؛ بلکه بر آنیم تا به بهانه تجلیل اخیر؛ اما بسیار دیرهنگام کمیسیون فرهنگی، اجتماعی شورای شهر تبریز از وی، نقدی کوتاه بر رفتارهای مصلحت اندیشانه و اغلب کاسبکارانه مدیران شهری تبریز در حوزه فرهنگی بکنیم.

حجه الاسلام قدوسی، که زمانی با وعده حمایت و همکاری ارکان مدیریت شهری تبریز، اعم از شورا، شهردار، کمیسیون فرهنگی و دیگر ارکان اجرایی این مجموعه، سکان دار مدیریت بر سامان فرهنگی، هنری شهرداری شده بود و خود امیدوار به تداوم فعالیت های فرهنگی، اجتماعی همیشگی اش در بستر همین سازمان بود، به فاصله ای کوتاه از ورودش به این سازمان پرحاشیه و خاص، با مشکلات و چالش های متعدد مدیریتی، اجرایی و حمایتی مواجه شد تا سخت ترین و پرچالش ترین دوران فعالیت فرهنگی اش را تجربه کند.

محدودیت ها و مشکلات مالی و حمایتی دوران مدیریت حجه الاسلام قدوسی در سازمان فرهنگی هنری شهرداری تبریز، خیلی زود با قطع حمایت ها و بی مهری های متعدد و دنباله دار کسانی که تا همین دیروز او را با سلام و صلوات و التماس، پای کار کشیده بودند، به اوج رسید و مدیریت کوتاه مدت وی بر این سازمان، با رنجش ها و بی مهری های بسیاری خاتمه یافت.

در این میان، تجلیل و مراسم تقدیر از این شیخ کهنه کار تبریزی در کمیسیون فرهنگی شورای شهر تبریز در حالی برگزار گردید که اولا، این تجلیل بسیار دیرهنگام و بدموقع برگزار شد، ثانیا، به بستری برای دلجویی از وی و جبران بی مهری هایی که پیش از این در حقش روا داشته شده بود، تبدیل نشد.

رییس و اعضای کمیسیون فرهنگی شورای شهر در حالی در اقدامی دیرهنگام، اقدام به دلجویی و تجلیل از شیخ حسین قدوسی کردند که انتظار می رفت، به جای تجلیل های رفع تکلیفی و نمایشی، تکلیف حقوق و معوقات مالی این روحانی محجوب و همچنین، تکلیف هزینه های فرهنگی دوران مدیریت وی در سازمان فرهنگی را که هنوز بلاتکلیف مانده است روشن می کردند تا موضوع مهم حق الناس نیز ادا می شد!!

متاسفانه، نگاه و استفاده ابزاری از فرهنگ و فعالیت های فرهنگی در مجموعه شهرداری تبریز و نیز بهره برداری های خارج از حیطه اهداف و کارکردهای فرهنگی و هنری، مدت هاست به رویه ای عادی شده تبدیل گردیده و این ادعا، با انتصاب مدیران غیرفرهنگی قابل تحلیل و اثبات است؛ درست از همین روست که مدیران فرهنگی، تربیتی نظیر حجه الاسلام قدوسی، که ماهیتا از جنس فرهنگ و آموزش هستند، در چارچوب های چنین تفکرات مدیریتی نمی گنجند.

به هر تقدیر، برای شیخ حسین قدوسی، دوران مدیریت در سازمان فرهنگی هنری شهرداری تبریز، اگر نگوییم بد بود؛ اما قطع به یقین دوران خوبی هم نبود؛ اما تردیدی نیست که همین دوران کوتاه مدیریت شیخ حسین قدوسی در سازمان مذکور، از منظری دیگر، عیار تفکر و اهداف مدیران شهری از ورود به مسایل و فعالیت های فرهنگی را عیان ساخت و همین یک دستاورد، برای این روحانی کهنه کار و معلم فرهنگی، تربیتی سه نسل اخیر تبریز کافی خواهد بود ….