تبریز جوان– فرینوش اکبرزاده : روز جهانی ارتباطات و روابط عمومی فرصتی است برای بازخوانی و بازنگری زمینه‌های مختلف توسعه جامعه با بهره‌گیری از ظرفیت بالای رسانه‌ها و بازوی اجرای آنها در نهادهای خدمت‌رسان یعنی روابط عمومی‌ها…
روابط عمومی نهادی برای برقراری ارتباط و عجین با تبلیغات است و سه هدف عمده آشنایی بخشی به محیط از عملکرد درونی، دریافت بازخورد محیط از این آشنایی بخشی و توسعه ارتباط این دو بخش را دنبال می‌کند. با این حال هنوز دیدگاه دقیقی نسبت به اطلاع رسانی اقدامات صورت گرفته در سازمان‌ها و ادارات از طریق روابط عمومی‌ها وجود ندارد و هنوز خیلی‌ها براین باورند که بیان برخی مطالب می‌تواند منجر به بروز مشکلاتی در استمرار فعالیت‌های آنان شود، به همین جهت با دیدی منفی نسبت به عملکرد روابط عمومی‌ها می‌نگرند.
همچنین وجود نگاه تبلیغی به موضوع اطلاع رسانی موجب تبدیل روابط عمومی به بلندگویی بی‌تاثیر است که کارکردش در حد بزرگ‌نمایی اقدامات ثمربخش سازمان تقلیل یافته. هر چند در سال‌های اخیر تغییرات اندکی در عرصه فعالیتی روابط عمومی‌ها حاصل شده است اما تحول چشمگیری را شاهد نیستیم و در هنوز بر روی همان پاشنه سابق می‌چرخد.
همچنان در این عرصه نیازمند مقدماتی همچون آموزش مداوم و فرهنگ‌سازی، ایجاد زمینه مشارکت گسترده مردم، تجهیز روانی مردم برای پذیرش پیامدهای توسعه، کمک به افزایش بهره وری سازمان، تقویت و گسترش تفاهم درون سازمانی و همچنین کارآمد کردن نظام کارشناسی هستیم.
این نهاد که شکل عمیق و درونی، رسانه‌ای و در ارتباط با طیف‌های خاص مخاطبان را در دل خود می‌پروراند، همچنان نیازمند توجه بیشتر و علمی‌تر است، با عنایت به اهمیت وظایف ذاتی این نهاد باید ارتباط روابط عمومی با رسانه‌ها بسیار خوب و موثر باشد اما در عمل می‌بینیم هنوز تا رسیدن به این نقطه فاصله زیادی داریم. هنوز ارائه اخبار و اطلاعات درست، با عنایت به ملاحظات صورت می‌پذیرد و از این رو شاهد نزدیک شدن برخی رسانه‌ها به سازمان و دور شدن بقیه از آن سازمان هستیم.
با این وجود، در هر نهادی که شاهد حضور افراد متخصص و تحصیل کرده و قدرتمند در نهاد روابط عمومی هستیم، این تعامل چهره بهتری به خود گرفته است. واقعیت امر این است که در این حوزه نیازمند شفاف سازی و ایجاد تعامل با رسانه‌ها هستیم، زیرا دیگر مرزها اطلاع رسانی انحصار خود را از دست داده‌اند و اگر روابط عمومی از دادن اطلاعات دقیق و صحیح خودداری کند یا با تاخیر به این اقدام مبادرت ورزد، این خلاء از سوی رسانه‌های رسمی و غیررسمی و شبکه‌های اجتماعی پر می‌شود.
فعالیت روابط عمومی سازمان‌ها و نهادهای دولتی، صنعتی، علمی و آموزشی و امثال آن را هرگونه بررسی کنیم نمی‌توانیم از نقش مهم و اثرگذار آن در جلب همراهی مردم و روند فعالیت‌های سازمان چشم پوشی کنیم، امروز اقبال مردمی به سازمان‌های پاسخگو و حافظ ارتباط نشانه‌ای بر موفقیت روند اطلاع رسانی ارزیابی می‌شود.
با این وجود همچنان در بسیاری از نهادها و سازمان‌های کوچک و بزرگ شهرهایمان، شاهد درهایی بسته و ارتباط قطره ای با مردمی هستیم که مخاطبان اصلی اقدامات این مراکز می‌باشند. این مورد به همراه چالش‌های دیگری همچون تخصصی شدن و بهره گیری از نیروهای متخصص، صداقت و صراحت کلامی، حفظ منافع سازمانی، ارتباطات الکترونیکی، تصحیح دیدگاه های منفی سنتی و دهها مسئله دیگر، پیش‌روی بخش روابط عمومی‌ها قرار گرفته و با توجه به گسترش دنیای ارتباطات و تسهیل دسترسی مردم به انواع خبرهای درست و نادرست، نقش روابط عمومی‌ها را در گسترده نمودن شفافیت و صراحت پررنگ‌تر می‌کند.
در این فضای متقابل، مطالبات رسانه‌ها و روابط عمومی‌ها شکل جدیدی به خود گرفته است. برخلاف گذشته که ادعا می‌شد روابط عمومی تنها یک حلقه واسط بین سازمان و ارباب رجوع است و از آن به صورت دوبعدی و دو سویه تفسیر و تعبیر می‌کردند، در شرایط کنونی این نهاد تخصصی رسالت و مسؤولیتی بزرگتر و مهمتر پیدا کرده که همان نقش آفرینی به عنوان کانون مثلثی است که بخش زیادی از بار فعالیتی نهادها را بر عهده دارد.
حالا دیگر روابط عمومی دو بعدی و دو وجهی نیست، شکلی سه بعدی و سه وجهی دارد و حالت خطی خود را به تاریخ سپرده است. از این رو چه از نظر قالب و چه از نظر محتوا، هر گونه تغییر و تصمیم در دل این نهاد می‌تواند بر سرنوشت سازمان و وضعیت تصمیم‌گیری و برنامه‌های مخاطبان و در نهایت جامعه رسانه‌ای فعال در جغرافیای آن سازمان تاثیر بگذارد.
یکی از مسئولیت‌های مهم روابط عمومی‌ها در عصر کنونی و با توجه به کثرت و تعدد مشکلات و چالش‌ها، تعدیل وضعیت کنونی و اجتناب از دفاع صرف و جانبدارانه از سازمان است. روزگاری از روابط عمومی انتظار می‌رفت در مواقع بحرانی و زمان بروز مشکلات که در هر سازمانی می‌تواند روی دهد، اقدام به ارائه پاسخ به افکار عمومی و تکذیب اتهامات نموده و در مقامی بالاتر نسبت به توجیه نقص و قصور و سهل‌انگاری پیش آمده اقدام کند، اما شاهدیم اکنون با توسعه رسانه‌های گروهی، افزایش وسعت دید و نگرش رسانه‌ها و به تبع آن افکار عمومی، این واکنش‌های کلیشه‌ای هرگز جوابگو نیست و نمی‌تواند ناجی سازمان باشد.
این مطالبه مردمی و توسعه رسانه‌ها، زمینه ساز تغییر نگاه روابط عمومی‌ها و به تبع آن سازمان‌ها در مواجهه با مقوله اطلاع رسانی شده و هر چند کند و آهسته، اما به صورت مستمر شاهد بهبود فضای اطلاع‌رسانی و کاهش آسیب‌های پیشین در این رابطه هستیم.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰