یک نفر به آقای استاندار! خبر دهد؛تیم فوتبال ماشین سازی نابود شد

پایگاه خبری تبریز جوان| امیر لیل آبادی/ فوتبال تبریز و آذربایجان، هنوز که هنوز است، با نوستالژی ها و خاطرات شیرین و تلخی که روی سکوهای پر رمز و راز ورزشگاه پیر باغشمال خلق و ثبت شده اند، روایت می شود؛ درست همان روزها و دورانی که ماشین – تراکتور، تبریز را تعطیل می کردند.

در به دری و مظلومیت ماشین سازی تبریز، درست از زمانی آغاز شد که مدیران وقت کارخانه، این باشگاه را همچون فرزندی ناتنی و سر راهی، به امان خود رها کردند تا دوران خانه به دوشی ها و زیست گلخانه ای این تیم ریشه دار آغاز شود.

دست به دست شدن ها مکرر مالکیت و مدیریت باشگاه ماشین سازی که دیگر نه در قالب باشگاه، که در حد یک تیم خانه به دوش مدیریت می شد، هیچ گاه نتوانست سبزقباهای فوتبال تبریز و شمالغرب را عاقبت به خیر کند، نه آن زمان که زیر چتر حمایتی دبیری رفت، نه در دوره ای که شهرداری تبریز، از لج انحلال سازمان ورزش خود، تولیتش را عهده دار شد و نه در عصر مالکیت دوگانه زنوزی و نه در کشاکش تصاحب به اصطلاح سرمایه گذارانی همچون شریعت زاده،مصائبی، قربانی و دیگران!

رفتارهای تحقیرآمیز با ماشین سازی، که در همه این سال ها و داستان ها و رفت و آمدها، پای هیات فوتبال و اداره کل ورزش و جوانان استان نیز به عنوان ناظر، مالک معنوی و دستگاه دولتی در میان بود، در نهایت به سقوط های آسانسوری ماشین سازی از لیگ برتر به لیگ یک، از لیگ یک به لیگ دو و در نهایت، حذف فاجعه بار از جدول رقابت های لیگ دسته دوم انجامید تا امروز، از ماشین سازی، تنها خاطره ای شیرین از دهه های گذشته و داغی ابدی از خاموشی همیشگی این باشگاه بزرگ در ذهن ها باقی بماند.

حالا دیگر، نه از هواداران یاشیل ماشین در باغشمال و یادگار اثری دیده می شود، نه در آرشیو رسانه ها خبری از این تیم وجود دارد و نه روزنامه نگار یا رسانه ای را علاقه ای برای پرداختن به داستان تلخ مرگ سرخ سبزقباهای فوتبال تبریز است!

در رخداد چنین فاجعه ای، البته همه مقصرند، از برخی هواداران همین تیم ماشین سازی که در حساس ترین مقاطع و روزهایی که سبزقباها روی سکوهای ورزشگاه به حمایتشان نیاز داشتند تا رسانه هایی که تراکتور و بازار پر خبر و تبلیغات آن را به مظلومیت ماشین سازی ترجیح دادند و از مدیران و مسوولان بی کفایت ورزش استان تا مالکان فرصت طلب و سوداگری که هر یک به نوعی، از این تیم و باشگاه بهره برداری های شخصی کردند، همه مقصرند!

ماشین سازی، در حداقلی ترین تحلیل و توقع، می توانست به عنوان نماینده ای برای فوتبال تبریز آبروداری و برای هوادارانش دلبری کند، اما چنین نشد، همه چیز و همه کس، دست به دست هم دادند تا دیگر، تیمی به نام ماشین سازی وجود نداشته باشد …

اما از این ها که بگذریم وعده هایی که عابدین خرم، استاندار آذربایجان شرقی به هواداران تیم ماشین سازی داد هم عملی نشد تا یونس قربانی، به عنوان ارتش تک نفره در مقابل همه مسئولان از نماینده مجلس تا استاندار بایستد و این تیم را یک تنه نابود کند.