مناعت طبع/ یادی از استاد محمد عابد تبریزی

به گزارش تبریز جوان،  ۱۳سال پیش در سپیده دم ۱۴ آذرماه ۱۳۸۵روح بلند و ملکوتی شاعرجواهر الکلام  آستان حضرات معصومین علیهم السلام استاد محمد عابد تبریزی پس از مناجات صبحگاهی،  ندای حضرت حق را لبیک گفت و به عالم لاهوت پرکشید و دل دوستداران ومحبان  شعر رثایی را در ماتم خویش  داغدار کرد. استاد عابد شاعری سلیم النفس که  همواره حضورش سرشار از ذکر مناقب اهل بیت (ع) و مملو از معنویت بود.

 مناعت طبع  و احاطه کم نظیر وی به ادبیات گذشته ایران و ادبیات عرب وسرودن اشعار آیینی با زبان فاخر به هر دو زبان فارسی و ترکی آذربایجانی  او را از سایر شاعران حوزه شعر اهل بیت علیهم السلام متمایز ساخته بود.

سالیان متمادی بود که  اهالی ادب و معرف در شهر تبریز پروانه وار دور  شمع وجود آن استاد گرد آمده از خرمن معرفت و ادبش خوشه‌ها می‌چیدند و بهره‌ها می‌بردند.

روحش شاد و نامش همواره بر تارک شعر و ادبیات آیینی  این دیار در پرتو افشانی باد.

طبع سلیم

عابدا رفتی و یاران تو گشتند یتیم

داداز این رفتن و فریاد از این درد عظیم

تازه زانوی تلمذ زده بودم پیشت

که سفر کردی و گشتی به دل خاک مقیم

کمتر آری بتوان یافت در این دور و زمان

مثل طبع تو دلاویز و چو نفس تو سلیم

دل به دیدار تو خوش بود که ناگه  ز کمین

تیغ هجر تو فرود آمد و دل شد به دونیم

تا که در شهر پراکنده کند بوی ترا

هر سحرگاه زند بوسه بخاک تو نسیم

باش در دیده کشم تربت صدیقین را

که از آن عطر بهشت آید واز دوست شمیم

بیتی از خواجه بیاد آوردم قافیه ها

کز زبان تو بیاران کنم آنرا   تقدیم

“گوهر معرفت آموز که با خود ببری

که نصیب دگران است نصاب زروسیم”

عابدا یاد تو خوش باد و روان تو سعید

که مرا با تو ادب کشف و شهودی است قدیم

علی شهودی ۱۱ آذر ۹۸ / تبریز

انتهای پیام/۶۰۰۰۱