خدایا گوش به فرمانم و بسوی تو می‌شتابم

به گزارش تبریز جوان- فاطمه داداشی: ابراهیم خلیل‌الله پیامبر برگزیده خدا و بنیانگذار دین وحدانیت ۳ هزار سال پس از آفرینش آدمگیتی را به کرنشی دیگر در برابر ذات احدیت  واداشت.

آن روز که  مردم شهرش خدایانشان را با او تنها گذاشته و شهر را ترک کرده بودند، او تبر بر دوش گرفته و خط بطلان برتمام خدایان سنگی کشید و بت‌پرستان روزگارش را در برابر سوالی بی‌جواب گذاشت. سوالی که باید آنها در هر عصر و زمانی روزی هزار بار از خود بپرسند.

آیا خداى را گذاشته و این بت‌ها را که جماداتى بى‌جان، بى‌سود و زیانند مى‌پرستید؟ وای بر شما و بر آنچه مى‌پرستید، آیا فکر نمى‌‌کنید و چیزهایى را که خود به دست خودتان مى‌تراشید، مى‌پرستید و حاضر نیستید خدا را که خالق شما و خالق همه مصنوعات شما (یا اعمال شما) است بپرستید؟

و ابراهیم  با این سوالات ذهن و فکر پوسیده آنها را به اندیشیدن واداشت. چگونه است که خدای مرا قبول ندارید و بر گمراهی خویش در پرسیدن سنگ‌هایی که حتی قادر به مراقبت از خویش نیستند، سجده می‌کنید.

شنیدن حرف حق در همیشه تاریخ و اعصاربر کام گمراهان تلخ و گزنده بوده است. پس بت‌پرستان نیز تاب سخنان او را نیاورده و آتشی عظیم برافراشته و او را دورن آتش افکندند تا بلکه روح و جان خویش را از حرف حق دور نگه دارند و ندای درونشان را کمتر بشوند.

او را در آتش افکندند اما خداوند بزرگ  آتش را بر او گلستان ساخت و توطئه کفار را باطل کرد ،چون خداوند بر امری اصرار ورزد هر آنچه از زمین و زمان است به فرمانش  و در تبعیت از او می‌ایستند و فرمان بردارش خواهند بود.

پس از آن که ابراهیم سلام الله علیه از آتش نجات یافت، باز هدف خود را تعقیب کرده و شروع به دعوت به دین توحید کرد و عده کمى به وى ایمان آوردند. قرآن کریم از آن جمله لوط و همسر ابراهیم علیه‌السلام را اسم مى‌برد.

ابراهیم سلام الله علیه به دستور خداوند متعال به اتفاق همسرش، لوط و همراهان دیگر از پیروانش به سوى ارض مقدس هجرت کردند، باشد که در آنجا بدون مزاحمت کسى و دور از اذیت و جفاى قومش به عبادت خداوند مشغول باشند.

و در آنجا بود که خداى تعالى او را با اینکه به حد کهولت رسیده بود، به تولد اسحاق و اسماعیل و از صلب اسحاق به یعقوب بشارت داد و پس از مدت کمى اسماعیل و بعد از او اسحاق به دنیا آمدند و خداوند همان طوریکه وعده داده بود، برکت را در خود او، دو فرزندش و اولاد ایشان قرار داد و مبارک‌شان ساخت.

حال اسماعیل بزرگ شده بود و در رکاب پدر به عبادت معبود مشغول بود. ابراهیم با کمک فرزندش خانه خدا را بنا کرد، این اولین خانه‌اى است که از طرف پروردگار ساخته شد و خانه مبارکى است که در آن آیات بی‌نهایت و در آن مقام ابراهیم است و هر کس درون آن داخل شود، از هر گزندى ایمن است.

ابراهیم (س) پس از فراغت از بناى کعبه دستور حج را صادر کرده و آیین و اعمال مربوط به آن را تشریع کرد.

قرآن کریم همان‌طور که کعبه را اولین و با سابقه‌ترین خانه عبادت و پرستش می‌داند، آن را برای توده مردم و همه جهانیان، محور بندگی نیز می‌شناسد؛ از این رو می‌فرماید: ﴿اَوّلَ بیتٍ وُضِعَ لِلنّاسِ﴾ و نیز می‌فرماید: ﴿هُدی لِلعالَمین﴾ ؛ یعنی اولین خانه که برای همه مردم وضع شده و هدایت جهانیان را تأمین می‌کند، کعبه است و هیچ اختصاصی به گروه و نژاد خاصی ندارد و مردم اقلیم معیّنی از افراد اقلیم دیگر، اولی به آن نیستند و مرزهای جغرافیایی نیز در این امرِ همگانی نقش ندارد؛ از این رو چنانکه قبلاً بیان شد، ملل گوناگون جهان از هندی و فارس و کلدانی و یهودی و عرب آن را گرامی می‌داشتند.

﴿وَإذ بَوّأنا لإبراهیمَ مَکانَ البیتِ اَنْ لا تُشْرِکْ بی شَیئاً وَ طَهّرْ بیْتی لِلطّائفینَ و القائمینَ والرُّکّع السُّجود ٭ وَ أذّنْ فی النّاسِ بالحجّ یأتُوکَ رِجالاً وَ عَلی کُلِّ ضامرٍ یَأتینَ مِنْ کُلّ فجٍّ عَمیق﴾ ؛ به یادآور هنگامی که مکان کعبه را برای ابراهیم خلیل(س) معیّن کردیم تا مرجع عبادت پرستندگان را فراهم کند و به او گفتیم که خانه مرا که همان مرجع پرستش‌کنندگان است، برای طواف‌کنندگان، نمازگزاران و عابدانی که در حال رکوع و سجودند، پاکیزه نگه‌دار و در بین مردم دعوت حج را اعلان کن تا «از هر سو»، «به هر وضع ممکن» از پیاده و سواره و از دور و نزدیک به ندای تو پاسخ دهند و به زیارت کعبه گردآیند و از هر وسیله ممکن به منظور انجام حج، بهره‌برداری نمایند.

“لبَّیک اللّهمّ لبَّیک، لبَّیک لا شریک لک لبَّیک، إنّ الحمد و النّعمه لک و الملک”، گوش به‌ فرمانم و به‌سوی تو می‌شتابم، خدایا گوش به‌فرمانم و به‌سوی تو می‌شتابم، هیچ چیزی همتای تو نیست، گوش به‌فرمانم و به‌سوی تو می‌شتابم، فقط تو هستی که سزاوار ستایش و بزرگی هستی، تمام نعمت‌ها از جانب توست، همه چیز به تو تعلق دارد و تو بر همه چیز مسلط هستی، هیچ چیزی همتای تو نیست، گوش به‌فرمانم و به‌سوی تو می‌شتابم.”

پس از بنای کعبه، خداى تعالى او را مامور به ذبح فرزندش اسماعیل نمود. ابراهیم سلام الله علیه داستان را با فرزندش در میان گذاشت و گفت: فرزندم! در خواب چنین مى‌بینم که تو را ذبح و قربانى مى‌‌کنم، نیک بنگر تا رأیت چه خواهد بود.

اسماعیل گفت: پدر جان! هر چه را که مامور به انجامش شده‌اى، انجام ده و ان‌شاءاللَّه به‌زودى خواهى دید که من مانند بندگان صابر خدا چگونه صبرى از خود نشان مى‌دهم. پس از اینکه هر دو به این امر تن در دادند و ابراهیم سلام الله علیه 
صورت جوانش را بر زمین گذاشت، وحى آمد که اى ابراهیم خواب خود را تصدیق کردى و ما به همین مقدار از تو قبول کردیم و ذبح عظیمى را فدا و عوض او قرار دادیم.

ابراهیم  پاره تنش را به امر خدا به ذبح‌گاه برد و چاقو بر گلوی عزیزش نهاد و خداوند چون بندگی او را دید، امتحانش را به خوبی پس داد. او آمد تا بشریت را ندا دهد به پرستش خدایی که آفریننده زمین و زمان است.او آمد تا نفس انسان را از کژی‌ها و هرچه پلشتی‌ست پاک سازد.

چه کسی  حاضر است تبر بر دوش نهد به بت کده ذهنش رجوع کند و هرآنچه بت است بشکند؟

چه کسی حاضر است به ندای حق لبیک گفته و چشم بپوشد از هر آنچه دوست می‌دارد و برایش خواستنی‌ست؟

چه کسی حاضر است در قلب خویش کعبه‌ای بسازد و هر روز به دور آن طواف کند؟  

پرستش خداوند عشقی است بی‌نهایت و تعظیم بر آستانش از زیباترین  عبادات.  خوش به‌حال بندگانی که  سر به آستان حضرت دوست دارند و توفیق حضور در مراسم حج را یافته‌اند و لحظات ناب بودن در خانه خدا را چشیده‌اند.

حجشان مقبول، سعی‌شان مشکور و عیدشان مبارک.

انتهای پیام/۶۰۰۱۲/م