بی پرده با خانم غفوری؛کاش همان “ام الشهید” می ماندید …!

پایگاه خبری تبریز جوان| امیر لیل آبادی/ مدت هاست با خود کلنجار می روم بابت نوشتن یا ننوشتن در خصوص کاندیداتوری سرکار خانم غفوری، مادر شریفه ای که یقین داریم، نماد ایثار و فداکاری در راه انقلاب و رهبری است، مگر می شود، بانویی با این منزلت و بزرگی، ۴۰ سال مشق انقلابی گری و وفاداری به ارزش های نظام و انقلاب کرده باشد و همچون تمامی مادران عفیفه و نجیبه شهدای این مرز و بوم، نماد ایثار نباشد؟
انتساب معنوی و نسبی سرکار خانم غفوری، کاندیدای محترمه این روزهای ششمین دوره انتخابات شورای اسلامی شهر تبریز، به دو شهید بزرگوار، یعنی جانباز شهید حاج رضا و صادق عدالت اکبری عزیز، خاصه، حق مادری این بزرگوار بر شهید مدافع حرم، در کنار بسیاری دیگر از شاخص های ارزشی این خانواده، جرات نوشتن و درد دل برادرانه با ایشان را به نگارنده داد تا از دغدغه ای که این روزها، ما و بسیاری همچون ما را فرا گرفته و شاید بر زبان نیامده است، سخن بگوییم.
بانوی عفیفه، ام الشهید سرافرازً!
اگرچه یقین داریم حضورتان در انتخابات این دوره شورای اسلامی شهر تبریز از سر دغدغه مندی است و جنس این دغدغه مندی نیز، از جنس تکلیفی هم طراز با ایثارگری ۴۰ ساله سرکار علیه و خانواده محترم است؛ با این حال همانگونه که می دانید، عرصه انتخابات و عزمتان برای ورود به شورای شهر، بیش از هر زمان دیگری نگرانمان می کند!
نیک می دانیم که مطلع هستید، این وادی، به حکم سابقه تاریخی و کنشگری های اسلاف شورایی، گرداب حائلی است که خواسته یا ناخواسته، به منفورترین میدان کنشگری اجتماعی تبدیل گردیده و چه بسیار مصلحان، نخبگان، معتمدان و منجیانی که در گرداب تعاملات مشکوک و ناصوابی به نام شورای شهر، یا تنها مانده اند، یا استحاله شده اند و یا به بیراهه رفته اند؛ این، سرنوشت همه کسانی بوده است که طی ۵ دوره گذشته، هر یک به نوعی، شکست خورده و به بیراهه رفته اند، البته ایراد از سیستمی است که این گونه هدایت یا مدیریت شده و امروز، خروجی نهاد مدنی و ارزشمندی همچون شورای شهر، چیزی جز بی اعتمادی عمومی برای مردم، کج روی و سوء مدیریت برای مدیریت شهری و سرخوردگی و تنهایی برای پاکدستان و نخبگان نبوده است …
الغرض!
دوست داشتیم شما بانوی عفیفه، برای همه مردم این شهر، همان “ام الشهید، صادق عدالت اکبری” باقی می ماندید تا “خانه صادق” عزیز و سرای سردار “حاج رضا”، برای جوانانی که عزت و آبروی تبریز و ایران را از خشت خشت آن خانه می آموزند، همان “خانه مقاومت” باقی می ماند، می ترسیم از فرجام بدعهدی و بی وفایی گرگ صفتانی که این روزها، هر یک در لباسی، شما و خانه مقاومت را بهانه ای خوب برای کنشگری های سیاسی و انتخاباتی خود قرار داده اند!
بانوی عفیفه، ام الشهید شریفه، خانم غفوری، ما نگرانیم، نه از شما؛ از روزگاری که رسمش را نامردان ترسیم می کنند!
عذر جسارت و زیاده گویی را بر ما ببخشید، لطفا، “ام الشهید” و مالک “خانه مقاومت” بمانید! سلام ودرود و صلوات به روح ملکوتی حاج رضا و صادق عزیز!