امام هشتم؛ غریب تمام غربا/ زیرچتر آفتاب هشتم

تبریز جوان– موسی‌ کاظم‌زاده: یا ضامن آهو از دور سلام ما را پذیرا باشید، ای امام رئوف با وجود اینکه هنوز یک سال از زیارت‌تان نگذشته، باز هم مشتاق بودم در دهه کرامت و همزمان با شب میلادت در کنار ضریح هشتمین جانشین پیامبر باشم، اما چه کنیم به خاطر شیوع ویروس کرونا، این ایام باید همچنان چشم انتظار غریب؛ تمام غربا باشیم.

سلام بر تو ای امام رئوف!، اى فرزند پیامبر و على، اى پاره تن فاطمه اى جگر گوشه حضرت موسى بن جعفر، و اى امامى که هر لحظه دل هاى ما به شوق دیدار حرم ات مى‌تپد. از این رو باز هم دهه کرامت این بهانه را به شیفتگان شما می‌دهد تا اینکه دلشان را پر بزند، از اینجا تا ایوان طلا و از ته دل بگویند، یا ضامن آهو.

سلام مولای من! ای پناه دهنده خستگان عاشق. ای طلیعه هشتم! باز هم سلام ای خورشید گرمابخش سرزمین من ایران! همگان ما را به نام تو می‌شناسند. چرا که نام نکوی تو زینت‌بخش از فرش تا عرش دل‌هاست.

مولای من! در این ایام کرونایی تو هم مثل ما دوستداران اهل بیت(ع)، غریبی را احساس کرده‌ای! اما حال ما غریبه‌ها، به آستان کرم تو چشم دوخته‌ایم و همیشه و در همه حال به دستان پر مهرت توسل می‌کنیم. برای تو مهم نیست زئران دلسوخته شما، از کجای این سرزمین حاجت بخواهند. سلام که بدهی، حس می‌کنی آنجا وطن توست.تنها کافی است بگویی «اَلسَّلامُ عَلَیک یا عَلِی ابْنَ مُوسَی الرِّضا الْمُرْتَضی».

باز هم سلام، یا غریب‌الغرباء؛ روزها و ماه‌ها را باز هم به انتظار دیدار دوباره تو می‌نشینیم؛ و چه دوست ‌داشتنی است، انتظار دیدار یاری چنین.

ای امام مهربانی‌ها، روزگار غریبی است، هنوز هم که هنوز است، مامون زمان، بر بالای تخت نشسته است و مردان، زنان و کودکانت را در اقصاء نقاط جهان، زیر شلاق‌های ظلم و ستم خود گرفته است.

آیا می‌رسد روزی که فرزندت، ما را به چشمه همیشه جاری دین، مهربانی و ولایت برساند؟ آیا تا آن روز جمعه‌هایی زیادی را باید منتظر بود؟

یا ضامن آهو! دل‌های بی‌پناه‌مان را در پای ضریح مقدست آشیان ده، تا به امید آنکه شکوه نمایم از غربت مهدی فاطمه(س)؛ …

مولای من؛ باور کنید ما دوست داران اهل بیت (ع) به یاد داریم که در کوچه‌های مدینه پاره‌ تن محمد(ص) را از شاخه چیدند، حتی چاه غربت علی(ع) را، به یاد می‌آوریم حسنش(ع) را که هنوز حتی در تولدش غریب است، به یاد داریم ۶ ماهه‌‌ حسینش(ع) را و از خاطر نمی‌بریم نیایش‌های سجاد(ع) را، فراموش نخواهیم کرد تو را که در اسارت به ولایت عهدی مجبور نمودند.

خدایا به درگاه تو رومی آوردم ما را مبادا با ناکسان چون گذشتگانمان همنشین کنید و بعد از سپردن یازده گل محمدی به دست آنان، شاهد پرپر شدن تک تک آنها در نهایت بی‌رحمی باشیم و امروز بی خیال از گل دوازدهم بگذرند و چه پر مدعا که منتظرش هستند.

یا ثامن‌الحجج، راستش را بخواهی برای درمان بی‌قراری‌هایمان تجویز شده که چله نشین نگاه معصوم تو باشیم و بس.

با این وجود، دوست دارم برایت بچه آهو شوم و روز و شب در کوه، دشت و صحرا تنها و غریب شوم. تا تو ضامن من آهو شوید.

آقای من، دوست دارم، کفتر حرمت شوم، به شوق دیدن حرم تو، بعد از گذشتن از تمام آبادی‌ها، روستاها و شهرها تا زنده هستم به عشق تو دور حرمت پرواز کنم.

مولای من از تو چه پنهان هر شب باید نام ذکر تو آرامش تسکین دردهای من باشد و بس.

یا ضامن آهو، تو هم حس می کنی؟ چقدر واژه های این دل نوشته بوی پیراهن یوسف را می دهند!

براستی، یا امام رضا (ع)؛ همه دل نوشته‌ها و نامه‌هایی را که برای تو و به خاطر مهربانی‌های تو می‌نویسم، تنها نشانی که دارم؛ همان مشهدالرضا بهشت است که به آن نشانی ارسال می‌کنم.

انتهای پیام/ ۶۰۰۲۳/